Przejdź do zawartości

Juwenalis z Jerozolimy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juwenalis
Patriarcha Jerozolimy
Kraj działania

Cesarstwo Bizantyńskie

Data śmierci

458

Biskup Jerozolimy
Okres sprawowania

ok. 422–451

Patriarcha Jerozolimy
Okres sprawowania

451–458

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

Patriarchat Jerozolimski

Sakra biskupia

422

Wybór patriarchy

451

Święty
Juwenalis z Jerozolimy
biskup
Data śmierci

458

Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławna

Wspomnienie

2 lipca

Juwenalis z Jerozolimy (zm. 458) – duchowny chrześcijański, ostatni biskup jerozolimski i pierwszy patriarcha jerozolimski. Święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Juwenalis z Jerozolimy był przyjacielem św. Eutymiusza Wielkiego. W 420 lub w 422 został biskupem jerozolimskim (Aelia Capitolina). Ówcześnie biskup Aelia Capitolina był sufraganem arcybiskupa Cezarei, ale od 325 postanowieniem soboru nicejskiego I miał honorowe pierwszeństwo bezpośrednio po patriarchatach (Rzymie, Aleksandrii i Antiochii). Przywilej ten nie ingerował jednak w metropolitalne prawa arcybiskupa Cezarei.

Bp Juwenalis dążył do utworzenia w Jerozolimie kolejnego patriarchatu. Podczas swego pontyfikatu przyjmował postawę, która była niezgodna z jego kanoniczną pozycją jako sufragana arcybiskupa Cezarei. M.in. ustanowił i wyświęcił biskupa dla jednego z nawróconych na chrześcijaństwo plemion arabskich, do czego nie będąc metropolitą nie miał prawa (niektórzy historycy jednak uważają, że nie był to biskup diecezjalny). Bp Juwenalis miał też wyświęcać innych biskupów w Palestynie i Arabii.

Podczas soboru efeskiego podejmował zabiegi w celu podniesienia Jerozolimy do rangi patriarchatu, jednak nie przyniosły one rezultatu. Podczas tego soboru poparł patriarchę Aleksandrii Cyryla przeciwko herezji nestorianizmu.

Początkowo poparł herezję monofizytyzmu i w 449 wziął udział synodzie zbójeckim w Efezie po stronie zwolennika monofizytyzmu Dioskura I.

W 451 wziął udział w soborze chalcedońskim, który potępił synod w Efezie i monofizytyzm. Początkowo pojawił się tam jako oskarżony o herezję monofizytyzmu. W trakcie soboru zmienił jednak swoje stanowisko podpisując odrzucający monofizytyzm list papieża Leona I do Flawiana. Podczas tego soboru udało mu się również postanowieniem ojców soborowych wynieść swoją stolicę biskupią do rangi patriarchatu.

Po powrocie do Jerozolimy patriarcha Juwenalis napotkał opór części duchowieństwa i wiernych popierających monofizytyzm. W wyniku nacisku mieszkającej w Jerozolimie wdowy po cesarzu Teodozjuszu II, Ateny Eudokii został usunięty z katedry na rzecz monofizyty Teodozjusz i wyjechał do Konstantynopola. Jednak po dwudziestu miesiącach w wyniku interwencji cesarza Marcjana powrócił na tron patriarszy. Zmarł w 458.

Po śmierci pod dniem 2 lipca wpisano go do synaksarionu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]